vəliəhd

is. <ər.>

1. Padşahın yerini tutmalı olan şəxs. Vəliəhd bu etimadsızlığı . . sərdar Rəşiddən gördüyü üçün, onlarla çox etinasız bir surətdə görüşdü. M. S. O.. <Anaxatun> yaxşı bilirdi ki, . . yeganə vəliəhdini vurmağa xanın əli gəlməzdi. M. Rz..

2. məc. Oğul, qız, övlad. <Piri baba:> Sən də mənə vəliəhd olacaqsan. S. S. A..

3. zar. Əvəz, birinin yerini tutmalı olan şəxs. <Müaviyyə Abdullaya:> Səni yerimdə vəliəhd etmək istəyirəm. M. C..